Richting Athene
22 mei 2016 - Ialisós, Griekenland
Na het diep uitgegraven Korinthekanaal te zijn overgestoken liep ik enkele dagen langs de zuidkust van het vasteland in oostelijke richting. Wat ik daar zag waren vooral de blauwe lucht en de blauwe zee. Toerisme is er langs dat traject nauwelijks, gelegenheid voor overnachten is derhalve spaarzaam. Bij de stad Megara zijn nog archeologische opgravingen te zien, van hieruit is n.l. in 658 v. Chr. Byzantium gesticht, het latere Constantinopel, wat sinds 1453 Istanbul heet. In de klassieke tijd lag Megara vaak overhoop met Athene, met als inzet o.a. het eiland Salamis, maar deze laatste stad kreeg uiteindelijk het overwicht.
Zo liep ik richting Athene, de laatste etappe voordat ik daar was ging via het kleine eiland Salamis. Hier passeerde ik over landweggetjes o.a. een paar gehuchten met bouwvallige huisjes en blaffende zwerfhonden. Niet heel spectaculair dus. Een jonge man zonder werk liet me een stukje meeliften en vond het leuk een paar woorden Nederlands met me te spreken. Zijn moeder is n.l. Nederlandse.
Al met al een niet heel opzienbarend traject, maar ik had er niet minder plezier in het wandelen. Met de zon op m'n gezicht en een briesje van zee elke dag een stukje verder.
Toen ik van Salamis weer naar het vasteland was overgestoken, was het één lange straatweg van zo'n 15 km naar het centrum van Athene. Daar had ik een prettige onderbreking van 3 dagen, dochter Gijske had vakantie genomen en was ook naar Athene gereisd. We hebben de tijd aangenaam doorgebracht met alles wat je in zo'n stad doet: de Akropolis en andere archeologische plekken bezoeken, musea doen en door mooie parken lopen. En niet te vergeten lekker eten en bijpraten. De tijd vloog om. We stelden vast dat Athene een heel bijzondere stad is met wijken die elk hun eigen sfeer hebben. Maar als je nu toevallig geen liefhebber bent van archeologie, heeft de stad toch niet zoveel allure als b.v. Londen of Parijs.
We hebben met verwondering gekeken hoe vroegere beschavingen hebben geleefd en schitterende bouwwerken hebben opgericht. En ook hoe dat allemaal weer vergane glorie is geworden. We kunnen veel leren van hoe vroegere volkeren hebben geleefd en ook hoe zij omgingen met sterven en de dood.
We zagen hoe mensen in de Byzantijnse kerken de afbeeldingen kussen, en ook dat het rozenkransgebed dagelijkse praktijk is, ook op straat en tijdens het bellen en koffiedrinken...
In het Nationaal Archeologisch Museum zag ik ook groepen kinderen, kleintjes nog. Geboeid door wat zij zagen en verdiept in hoe mensen zich in vroeger eeuwen konden uiten.
Ook in deze stad heeft Paulus gepreekt op zijn zendingsreizen.
Als ik deze blog schrijf ben ik inmiddels al op Rhodos, en dus al dichtbij Turkije. Op dit eiland zal ik ook enkele historische plaatsen aandoen. En dan eindigt deze reis. Maar niet definitief.
Aan het eind van de week de laatste blog.
Zo liep ik richting Athene, de laatste etappe voordat ik daar was ging via het kleine eiland Salamis. Hier passeerde ik over landweggetjes o.a. een paar gehuchten met bouwvallige huisjes en blaffende zwerfhonden. Niet heel spectaculair dus. Een jonge man zonder werk liet me een stukje meeliften en vond het leuk een paar woorden Nederlands met me te spreken. Zijn moeder is n.l. Nederlandse.
Al met al een niet heel opzienbarend traject, maar ik had er niet minder plezier in het wandelen. Met de zon op m'n gezicht en een briesje van zee elke dag een stukje verder.
Toen ik van Salamis weer naar het vasteland was overgestoken, was het één lange straatweg van zo'n 15 km naar het centrum van Athene. Daar had ik een prettige onderbreking van 3 dagen, dochter Gijske had vakantie genomen en was ook naar Athene gereisd. We hebben de tijd aangenaam doorgebracht met alles wat je in zo'n stad doet: de Akropolis en andere archeologische plekken bezoeken, musea doen en door mooie parken lopen. En niet te vergeten lekker eten en bijpraten. De tijd vloog om. We stelden vast dat Athene een heel bijzondere stad is met wijken die elk hun eigen sfeer hebben. Maar als je nu toevallig geen liefhebber bent van archeologie, heeft de stad toch niet zoveel allure als b.v. Londen of Parijs.
We hebben met verwondering gekeken hoe vroegere beschavingen hebben geleefd en schitterende bouwwerken hebben opgericht. En ook hoe dat allemaal weer vergane glorie is geworden. We kunnen veel leren van hoe vroegere volkeren hebben geleefd en ook hoe zij omgingen met sterven en de dood.
We zagen hoe mensen in de Byzantijnse kerken de afbeeldingen kussen, en ook dat het rozenkransgebed dagelijkse praktijk is, ook op straat en tijdens het bellen en koffiedrinken...
In het Nationaal Archeologisch Museum zag ik ook groepen kinderen, kleintjes nog. Geboeid door wat zij zagen en verdiept in hoe mensen zich in vroeger eeuwen konden uiten.
Ook in deze stad heeft Paulus gepreekt op zijn zendingsreizen.
Als ik deze blog schrijf ben ik inmiddels al op Rhodos, en dus al dichtbij Turkije. Op dit eiland zal ik ook enkele historische plaatsen aandoen. En dan eindigt deze reis. Maar niet definitief.
Aan het eind van de week de laatste blog.
Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het ook weer een prettig idee is als je gewoon weer op Nederlandse bodem bent, min of meer in de buurt....Voor nu een liefdevolle groet uit een regenachtig en grijs Bommel.
De enalaatste blog alweer. Wat gaat de tijd snel. Ik kijk altijd uit naar je verhalen. Je kan wel schrijver worden, zo mooi zet je je verhaal telkens neer. Nu nog een paar dagen wandelen en dan weer op huis aan. Dan spreken we elkaar gauw persoonlijk weer. Het ga je goed. Tot gauw!
Wat gebeurt er toch veel! Telkens weer hebben jouw verhalen een boeiende insteek; ze zijn allemaal anders, maar ze hebben gemeenschappelijk, dat je met veel verve vertelt over wat je beleeft en ervaart. En nu ben je al bijna bij het "eindpunt voor nu", want Jeruzalem ligt natuurlijk in het verschiet.
Ik wens je voor de laatste tochten op Rhodos veel voorspoed. Loop vredig het laatste stuk van jouw pad en geniet! dag!
groeten van Miep
Wat een bewondering heb ik voor je doorzetting en je positieve kijk op de dingen. Regelmatig je reisverhalen gelezen zodat ik een heel goed beeld kreeg van je tocht. Wat heerlijk dat je dochter even overkwam.
Nog even en dan kom je weer naar Lopik. Hoop je dan gauw weer te zien.
Groet, Marian
Ook leuk dat je een lift van een jongen hebt gehad wiens moeder nederlandse was.
En nu je laatste wandeldagen. Geniet hiervan Bram.
Je hebt er weer schitterende foto's bij gedaan.
Groetjes van ons.