De laars is lang
27 april 2016 - Brindisi, Italië
Ja, deze laars is heel erg lang, vanaf Rome staat de teller nu op 632 km.
Na mijn opmerkingen over de lange trajecten in de warme zon bleven de reakties niet uit. Een koele bries werd mij toegewenst en toegewuifd en inderdaad, kort daarna werd het koeler naarmate ik de kust naderde. Nu ik al enkele dagen langs de kust loop lijkt het weer op dat in Nederland: frisjes, wolkenvelden en af en toe een bui. Maar ook zwaar onweer gepaard met een wolkbreuk kreeg ik onlangs over me heen, voor het ergste kon ik gelukkig schuilen.
Ik passeerde de stad Andria, niet ver van Canosa, hier heeft de apostel Petrus in 44 n. Chr. het Evangelie verkondigd.
In Bari was het bijzonder de prachtige Cattedrale San Nicola te bezoeken, waar in de crypte de stoffelijke resten van St. Nicolaas worden bewaard. Hij was bisschop in Myra in Azië (3e/ 4e eeuw), maar zeelieden uit Bari brachten de relieken in 1087 naar Italië. Sindsdien wordt deze plaats door vele pelgrims bezocht, want deze heilige stond bekend om zijn vrijgevigheid. Elk jaar wordt op 8 mei de beeltenis (zie foto) in processie naar zee gedragen, dit ceremonieel wordt door duizenden bedevaartgangers bijgewoond, de hele stad viert dan feest. Ik had het geluk dat ik in deze kathedraal een prachtig koorconcert kon bijwonen. Net zo belangrijk in Bari is de Duomo San Sabino, een prachtige kerk, een bezoek meer dan waard. Dan is er nog het Castellum, in de Normandisch/ Zwabische stijl gebouwd, hier heb ik ook het museum bezocht.
En dan is er nog een grote haven waar dagelijks vele veerboten aankomen en vertrekken. Het is een grote stad met allure.
Het is plezierig lopen langs de kust, regelmatig zijn er stranden met de nodige toeristische voorzieningen, maar het seizoen is nog nauwelijks begonnen.
Gisteren ben ik in Brindisi aangekomen, hier zag ik de Zuil (foto) die het einde van de Via Traiana markeert, de oude weg die in Benevento begon. Het is ook een grote stad, vanwaar veerboten vertrekken naar vele bestemmingen, vooral Griekenland. Het was altijd een vertrekpunt naar het Heilige Land. Het viel me op dat ten noorden van Brindisi de kust over kilometers lengte afbrokkelt. Dat ziet er gevaarlijk uit.
Afgelopen weekend hadden veel Italianen vrij, de 25ste vieren zij bevrijdingsdag en dat is een feestdag. Daardoor was het lastig die dagen onderdak te vinden, ik ging soms op weg zonder te weten waar ik zou kunnen overnachten. Maar één ding is zeker: een pelgrim trekt altijd verder. En dan komt er vroeger of later een oplossing voor het onderdak. Enkele keren heb ik weer bij een parochie geslapen. Dat is meestal een vertrek in of bij een kerk. Vaak wel goed verzorgd, maar het was ook een keer een heel vies en stoffig vertrek, smerig sanitair etc.
Een paar dagen geleden had ik een kort oponthoud: tijdens het tandenpoetsen verloor ik een vulling. Het was zaterdag, wat nu? Bij een apotheek gaf men mij het adres van de dienstdoende tandarts, ik ging er heen, was snel aan beurt, kreeg een nette (provisorische) vulling en kon daarna weer opgelucht verder. De pelgrim hoefde niet te betalen.
Er zijn weinig ontmoetingen. Een stel uit Toscane is ook op weg en ik spreek hen bijna elke dag wel even. Leuk om van elkaar te horen hoe het gaat. Soms nemen zij de bus, als het weer tegenzit of de etappe erg lang is.
In vroeger eeuwen gingen pelgrims op weg zonder communicatiemiddelen, en als zij dan na een aantal maanden weer terugkeerden konden zij zien en horen hoe het hun dierbaren was vergaan in die tijd. Al die tijd konden ze alleen maar in gedachten bij hun geliefden zijn zonder te weten hoe het hun verging. Nu heb ik de mogelijkheid bijna dagelijks contact te onderhouden met velen. Er komen leuke berichten langs, maar soms ook heftige gebeurtenissen. En dat moet ik dan toch zo'n beetje alleen verwerken. Ik weet niet wat uiteindelijk verkieslijker is...
Erg leuk vind ik alle reakties en steunbetuigingen, bedankt daarvoor. Nog een aantal dagen ga ik verder in de hak van de laars, tot het pad letterlijk ophoudt...
Hartelijke groet,
Bram
Na mijn opmerkingen over de lange trajecten in de warme zon bleven de reakties niet uit. Een koele bries werd mij toegewenst en toegewuifd en inderdaad, kort daarna werd het koeler naarmate ik de kust naderde. Nu ik al enkele dagen langs de kust loop lijkt het weer op dat in Nederland: frisjes, wolkenvelden en af en toe een bui. Maar ook zwaar onweer gepaard met een wolkbreuk kreeg ik onlangs over me heen, voor het ergste kon ik gelukkig schuilen.
Ik passeerde de stad Andria, niet ver van Canosa, hier heeft de apostel Petrus in 44 n. Chr. het Evangelie verkondigd.
In Bari was het bijzonder de prachtige Cattedrale San Nicola te bezoeken, waar in de crypte de stoffelijke resten van St. Nicolaas worden bewaard. Hij was bisschop in Myra in Azië (3e/ 4e eeuw), maar zeelieden uit Bari brachten de relieken in 1087 naar Italië. Sindsdien wordt deze plaats door vele pelgrims bezocht, want deze heilige stond bekend om zijn vrijgevigheid. Elk jaar wordt op 8 mei de beeltenis (zie foto) in processie naar zee gedragen, dit ceremonieel wordt door duizenden bedevaartgangers bijgewoond, de hele stad viert dan feest. Ik had het geluk dat ik in deze kathedraal een prachtig koorconcert kon bijwonen. Net zo belangrijk in Bari is de Duomo San Sabino, een prachtige kerk, een bezoek meer dan waard. Dan is er nog het Castellum, in de Normandisch/ Zwabische stijl gebouwd, hier heb ik ook het museum bezocht.
En dan is er nog een grote haven waar dagelijks vele veerboten aankomen en vertrekken. Het is een grote stad met allure.
Het is plezierig lopen langs de kust, regelmatig zijn er stranden met de nodige toeristische voorzieningen, maar het seizoen is nog nauwelijks begonnen.
Gisteren ben ik in Brindisi aangekomen, hier zag ik de Zuil (foto) die het einde van de Via Traiana markeert, de oude weg die in Benevento begon. Het is ook een grote stad, vanwaar veerboten vertrekken naar vele bestemmingen, vooral Griekenland. Het was altijd een vertrekpunt naar het Heilige Land. Het viel me op dat ten noorden van Brindisi de kust over kilometers lengte afbrokkelt. Dat ziet er gevaarlijk uit.
Afgelopen weekend hadden veel Italianen vrij, de 25ste vieren zij bevrijdingsdag en dat is een feestdag. Daardoor was het lastig die dagen onderdak te vinden, ik ging soms op weg zonder te weten waar ik zou kunnen overnachten. Maar één ding is zeker: een pelgrim trekt altijd verder. En dan komt er vroeger of later een oplossing voor het onderdak. Enkele keren heb ik weer bij een parochie geslapen. Dat is meestal een vertrek in of bij een kerk. Vaak wel goed verzorgd, maar het was ook een keer een heel vies en stoffig vertrek, smerig sanitair etc.
Een paar dagen geleden had ik een kort oponthoud: tijdens het tandenpoetsen verloor ik een vulling. Het was zaterdag, wat nu? Bij een apotheek gaf men mij het adres van de dienstdoende tandarts, ik ging er heen, was snel aan beurt, kreeg een nette (provisorische) vulling en kon daarna weer opgelucht verder. De pelgrim hoefde niet te betalen.
Er zijn weinig ontmoetingen. Een stel uit Toscane is ook op weg en ik spreek hen bijna elke dag wel even. Leuk om van elkaar te horen hoe het gaat. Soms nemen zij de bus, als het weer tegenzit of de etappe erg lang is.
In vroeger eeuwen gingen pelgrims op weg zonder communicatiemiddelen, en als zij dan na een aantal maanden weer terugkeerden konden zij zien en horen hoe het hun dierbaren was vergaan in die tijd. Al die tijd konden ze alleen maar in gedachten bij hun geliefden zijn zonder te weten hoe het hun verging. Nu heb ik de mogelijkheid bijna dagelijks contact te onderhouden met velen. Er komen leuke berichten langs, maar soms ook heftige gebeurtenissen. En dat moet ik dan toch zo'n beetje alleen verwerken. Ik weet niet wat uiteindelijk verkieslijker is...
Erg leuk vind ik alle reakties en steunbetuigingen, bedankt daarvoor. Nog een aantal dagen ga ik verder in de hak van de laars, tot het pad letterlijk ophoudt...
Hartelijke groet,
Bram
Wat maak je toch veel mee! Ook wel heel spannend denk ik af en toe. Fijn om te horen dat het goed met je gaat.
Ik kijk al weer uit naar je volgende verhaal, hahaha.
Veel groeten uit een zeer koud Twente,
Harriët
Wat een verhaal, vooral van de tandarts en nog gratis ook.
De winter is in Utrecht begonnen.
Ook de lintjesregen. Hans Helsdingen( Marcuskerk ) heeft er een gehad.
Zaterdag ga ik ook wandelen en lach niet, 15 km!!
Veel sterkte met het verdere wandelen.
Hartelijke groet,
Kees.
afvraagt: 'waar ben ik nu weer terecht gekomen...' Ha, en dan zie je jezelf in een vies en smerig onderkomen. Maar ach, de pelgrim is blij dát hij onderkomen vindt. Tenminste, zo verging het ons. Tegelijk is het soms ook volhouden en oplossingen vinden, in het weekend met een holle kies is nu ook weer niet zo fijn. Ik heb bewondering voor je. Hoe je doorzet en je stok weer opneemt en gaat. Moge energieke kracht je steeds doorstromen, dat het ten goede komt aan jezelf en degene die je pad kruist. Liefs vanuit een winderig Bommel.
Een boeiend verhaal weer met aandacht gelezen. Je maakt zo van alles mee en houdt het goed vol. Wij vinden het een prestatie van formaat. Loop je nu helenmaal door naar de hak van de laars en dan weer terug naar Brindisi voor de overtocht? Het is hier een zeer koude Koningsdag met hagel, sneeuw en harde wind vanuit Spitsbegen. Gisteren was het midden op de dag nauwelijks 5 graden. We verlangen naar jouw temperaturen.
Hartelijke groet!
Wij vertrekken binnenkort naar Cyprus voor een wandeling vanaf Paphos naar Larnaca.
We zijn onder de indruk van je moed, je doorzettingsvermogen, je energie om niet alleen te wandelen, maar om ook te genieten van alle belevenissen, interessante dingen te bekijken en te bezoeken! En dan ook nog de tijd nemen om alles te beschrijven, foto's, met beschrijving, met ons te delen.
Ga in vrede verder en dank dat je ons zo op deze manier op de hoogte houdt!
een goed verhaal weer! Fijn om te lezen wat je ervaart. Een goede voortzetting van je pelgrimage.
hartelijke groet, Lauw en Nel
We hopen dat nu het slechte weer achter je hebt gelaten, en dat het zonnetje maar niet al te heet weer voor je gaat schijnen.
Je hebt een aardige tandarts getroffen die heel aardig voor pelgrims is, ik hoop dat de vulling blijft zitten zodat je geen kiespijn krijgt dat zou niet leuk zijn.
Fijne voortzetting van je wandeltocht.
Groetjes van Ko, Rudie en Imelda
Wat fijn dat je nu beter weer hebt om te lopen en dat je kon schuilen toen onweer en een wolkbreuk je overvielen! En ook dat je naar een tandarts kon! En dat je altijd wel een dak boven je hoofd vindt.
Fijn ook dat je het stel uit Toscane steeds weer tegenkomt en je één en ander kan uitwisselen, want ja, als je een bericht krijgt dat je aangrijpt, is het moeilijk dat niet te kunnen delen. Ook al zul je er misschien niet zo gauw heel veel over praten met mensen die je niet goed kent, toch geeft zo'n ontmoeting dan ook weer energie.
Het koorconcert zal ook een belevenis geweest zijn. Kom je ook nog wel eens orgels tegen?
Mijn orgel in Delft wordt momenteel gerestaureerd, althans het Hoofdwerk en het Pedaal.
Afgelopen zaterdag waren we met enkele gemeenteleden in de werkplaats van Reil en zagen we hoe mooi de windladen er al weer uitzien. Het is de bedoeling dat nog vóór de zomer één en ander weer wordt opgebouwd en dat we eind oktober bij het begin van het Lutherjaar over een welluidend orgel beschikken. Ik kijk er naar uit en nodig je nu alvast uit voor de heringebruikname.
Ik wens je alle goeds op deze wederom avontuurlijke tocht.
Hart. groet, Willemijn
Heel lastig om in je eentje slecht nieuws van het thuisfront te moeten verwerken.
Maar hoever weg ook, we kijken allemaal naar dezelfde zon. Zo voelt het toch of iedereen dichtbij is.
Sterkte en ook weer genieten van de teis verder.
Groetjes Jacqueline
Wat een mooi en interessant verhaal weer
Fijn om jou zo te kunnen volgen op je voettocht,
Sterkte en groetjes vanuit Lopik Gerard en Henny
Vriendelijke groet, Marian Berg
Bedankt,
Nog mooie ontmoetingen wens ik je toe.
Marchien