Langs bergen en dalen.
28 april 2017
In het voorjaar is de natuur uitbundig in Turkije. Lopend in de bergen ervaar je de geuren en de kleuren van alles wat ontuikt. En de zang van de vogels maakt het allemaal compleet. De zon schijnt elke dag en het is boven de 20°. Een pensionhouder vertelde me dat het wat de zon betreft zo blijft tot eind september. Vanaf eind mei wordt het hier wel steeds warmer, tot boven de 40°. Het is dan erg droog en eigenlijk te warm om nog te wandelen. Het strandseizoen begint dan. De laatste paar jaar zijn er echter minder wandelaars en ook de strandtoeristen haken af. Het heeft alles te maken met de politieke situatie. Vaak wordt het gesprek hierover vermeden, een enkele keer wil men wel kwijt dat het jammer is dat regeringsleiders zulke harde woorden gebruiken. Het maakt de toekomst onzeker.
Op de Lycische weg passeerde ik de antieke stad Patara, enkele uren heb ik daar rondgedwaald. Er zijn veel Romeinse overblijfselen, zoals graven, tempels, badhuizen en een theater. De oorspronkelijke nederzetting is echter nog veel ouder. Er zijn restanten uit de Hellenistische tijd en het bronzen tijdperk gevonden. Bijzonder om rond te lopen tussen die vervlogen beschavingen.
De badplaats Kalkan telt vele hotels, in de zomer zijn er nog redelijk wat toeristen. Het is een idyllisch vakantieoord, er zijn boulevards, een jachthaven, strand etc. Het hele jaar door komen er veel Britten, sommigen wonen er permanent. Zij overwinteren daar of runnen zelf een pension. Of ze trouwen met een Turk(se). Zo vermengen de culturen zich.
Het Turkse deel van mijn reis is geregeld door zo'n Brits/Turks stel. Alle accomodaties zijn geregeld, ze kunnen mij ophalen en vervoeren van plekken waar geen accomadatie is. En ik kan als het nodig is altijd een beroep op hen doen.
Mijn doopnaam is Abraham, afgekort is het Bram. In het Turks zou dit Ibrahim zijn, en afgekort is het Ibo.
Met mij gaat het goed. Dagelijks ben ik 6 tot 8 uur onderweg. Op deze bergachtige weg moet ik vaak stijgen en dalen, soms is het hoogteverschil wel 900m op een dag. En bij het klimmen en dalen heb je dikwijls beide handen en voeten nodig, zo ruig kan het zijn. Nee, het klimmen verveelt me nog niet. Het zou pas echt saai worden als alles vlak was. En ik denk dat dat geldt voor ieders leven. Accepteer maar dat er bergen en dalen zijn.
Ik probeer me steeds aan te passen aan de omstandigheden. Als het nodig is een stukje liften als ik fout gelopen ben of een dagje niet lopen om bij te komen.
Het is altijd weer een verrassing wie je onderweg of 's avonds ontmoet. Gisteravond, in een klein bergdorpje waren daar 5 Turkse broers en nog een neef die deze weg 3 dagen lopen. Twee spraken Engels, en zo kon ik ervaringen met hen uitwisselen. Ik ga zien of ik zoiets ook met mijn 4 broers kan organiseren!
Volgende keer weer een nieuw verhaal.
Hartelijke groet,
Bram
Op de Lycische weg passeerde ik de antieke stad Patara, enkele uren heb ik daar rondgedwaald. Er zijn veel Romeinse overblijfselen, zoals graven, tempels, badhuizen en een theater. De oorspronkelijke nederzetting is echter nog veel ouder. Er zijn restanten uit de Hellenistische tijd en het bronzen tijdperk gevonden. Bijzonder om rond te lopen tussen die vervlogen beschavingen.
De badplaats Kalkan telt vele hotels, in de zomer zijn er nog redelijk wat toeristen. Het is een idyllisch vakantieoord, er zijn boulevards, een jachthaven, strand etc. Het hele jaar door komen er veel Britten, sommigen wonen er permanent. Zij overwinteren daar of runnen zelf een pension. Of ze trouwen met een Turk(se). Zo vermengen de culturen zich.
Het Turkse deel van mijn reis is geregeld door zo'n Brits/Turks stel. Alle accomodaties zijn geregeld, ze kunnen mij ophalen en vervoeren van plekken waar geen accomadatie is. En ik kan als het nodig is altijd een beroep op hen doen.
Mijn doopnaam is Abraham, afgekort is het Bram. In het Turks zou dit Ibrahim zijn, en afgekort is het Ibo.
Met mij gaat het goed. Dagelijks ben ik 6 tot 8 uur onderweg. Op deze bergachtige weg moet ik vaak stijgen en dalen, soms is het hoogteverschil wel 900m op een dag. En bij het klimmen en dalen heb je dikwijls beide handen en voeten nodig, zo ruig kan het zijn. Nee, het klimmen verveelt me nog niet. Het zou pas echt saai worden als alles vlak was. En ik denk dat dat geldt voor ieders leven. Accepteer maar dat er bergen en dalen zijn.
Ik probeer me steeds aan te passen aan de omstandigheden. Als het nodig is een stukje liften als ik fout gelopen ben of een dagje niet lopen om bij te komen.
Het is altijd weer een verrassing wie je onderweg of 's avonds ontmoet. Gisteravond, in een klein bergdorpje waren daar 5 Turkse broers en nog een neef die deze weg 3 dagen lopen. Twee spraken Engels, en zo kon ik ervaringen met hen uitwisselen. Ik ga zien of ik zoiets ook met mijn 4 broers kan organiseren!
Volgende keer weer een nieuw verhaal.
Hartelijke groet,
Bram
Tot de volgende keer, goede en mooie reis
Een mooi en ook persoonlijk verhaal voor iedereen die het leest. Hartelijke groet
Rien.
Het is inderdaad beter de bergen en dalen te accepteren. Dat kost minder energie.
Veel succes op je verdere Pad.
Wat een beleving weer. Ik zie je lopen in de bergen, en praten met de mensen die je tegen komt.
Genietend van alles wat je tegen komt.
En door jou verhaal mogen wij een beetje mee reizen.
Bedankt. En beleef maar veel nieuwe avonturen.
Groetjes Lisette
Geniet van elke stap!
Goede reis. Wij kijken uit naar het vervolg.
Groet,
Ellis en Wessel
Zo blijven wij jou herkennen,en fijn dat het goed mag gaan, nog veel "Loop" plezier, en groetjes.
Hier alles oké. Gerard en Henny.
Frea had heel goed aangevoeld dat ik het leuk zou vinden van en over jou te horen. Boeiend hoe je door de culturen trekt.
Groet! Bartjan
Bewonderen je uithoudingsvermogen. Blijven je met plezier volgen.
Wij hopen dat je nog mooie dingen beleeft op je reis. Groetjes Feri en Ankie.