Opletten en volhouden
5 mei 2017 - Sahilkent Mahallesi, Turkije
Ondertussen heb ik weer heel veel gezien en beleefd.
Ik kwam langs Kale bij Üçağiz, daar is een kasteel hoog op de rotsen gebouwd. Daar omheen de ruïnes van een antieke stad genaamd Teimiussa. En vele van die kenmerkende graftombes.Voor de kust ligt daar een verdronken stad, tussen 140 en 600 n. Chr. in zee verdwenen na een zware aardbeving. Vaag zijn er nog wat restanten van te zien.
Iets verderop ligt Myra, dat was in de klassieke tijd de hoofdstad van een 6-stedenverbond in Lycië. Hier hebben resp. Seltsjoeken, Grieken en Romeinen hun sporen nagelaten. Heel bijzonder zijn daar de rotsgraven, in de berghelling uitgehouwen graven voor individuele personen en families. Daar zag ik ook het theater, het grootste en best bewaarde in deze streek. En dan is Myra ook bekend vanwege St. Nicolaas. Geboren in Patara rond 300 n. Chr. was hij hier een tijdlang bisschop. Bekend werd hij vanwege verichte wonderen en zijn bijzondere aandacht voor kinderen en armen. In de Byzantijnse kerk wordt zijn sarcofaag bewaard. Zijn gebeente is in de 11de eeuw naar het Italiaanse Bari overgebracht. Een jaar geleden bezocht ik die plek, het is beschreven in één van mijn blogs van toen.
St. Nicolaas is nationale beschermheilige van Griekenland en Rusland. Bussen vol toeristen uit Rusland zag ik hier arriveren.
Ze kussen de sarcofaag van Nicolaas en bezoeken de souvenirwinkels met iconen etc.
Myra werd in de vroegchristelijke tijd bezocht door pelgrims die over zee op weg waren naar Jeruzalem. Met hen voel ik me toch wel verbonden, ik ben immers ook op weg.
Ik kwam in de stad Finike. Bekend vanwege de sinaasappels die hier op grote schaal worden verbouwd. Een welvarende stad met een jachthaven, stranden, mooie parken en ook hier in het achterland de restanten van een antieke stad.
Als ik 's morgens vertrek wordt mijn komst vaak al doorgegeven aan het volgende adres. Ik word dan "overgedragen" van de één naar de ander. Daar moet ik wel goed bij opletten. Zo drukte Saffet me 's morgens op het hart dat ik bij aankomst op de afgesproken camping moest vragen naar Bariş. Hij zou dan zorgen dat ik 6 km verderop naar mijn pension vervoerd zou worden. Alles in kannen en kruiken. Maar bij aankomst was Bariş niet aanwezig en Saffet was ook niet te bereiken. Ik moest het dus zelf oplossen. Ik kon liften, dat lukt vrij goed in Turkije. Maar ik leer dat je niet alle toezeggingen ook gedaan krijgt. Het zegt iets over hoe dingen informeel worden geregeld in Turkije.
Bergen en dalen kent deze weg, ik heb het verteld. Ik schets hieronder zo'n klimpartij - het komt echt regelmatig voor- nog eens een keer, en ik overdrijf niet!
Je begint welgemoed met je dagétappe. Al gauw wordt de weg steiler en moet je over -en om rotsen heen. Het transpireren begint en uit alle poriën dringt het vochht naar buiten. Af en toe stilstaan, uithijgen en weer verder. Alle energie die in je is wordt aangesproken. Het houdt niet op, de hartslag loopt op tot 200, nog meer transpireren. Overal snot en zweet en onder de schrammen - tot bloedens toe - vanwege de striemende struiken op de smalle paden. Zout vocht prikt in m'n ogen. Hoelang nog, hoe ver nog? Ik kan bijna niet meer.
Maar ik moet zeggen dat het me achteraf toch niet deert zo te worden beproefd. M'n conditie laat het blijkbaar toe. En ik verbaas me over de veerkracht die een mens blijkbaar in zich heeft.
Dank voor alle belangstelling, we gaan a.h.w. samen verder.
Hartelijke groet,
Bram
Ik kwam langs Kale bij Üçağiz, daar is een kasteel hoog op de rotsen gebouwd. Daar omheen de ruïnes van een antieke stad genaamd Teimiussa. En vele van die kenmerkende graftombes.Voor de kust ligt daar een verdronken stad, tussen 140 en 600 n. Chr. in zee verdwenen na een zware aardbeving. Vaag zijn er nog wat restanten van te zien.
Iets verderop ligt Myra, dat was in de klassieke tijd de hoofdstad van een 6-stedenverbond in Lycië. Hier hebben resp. Seltsjoeken, Grieken en Romeinen hun sporen nagelaten. Heel bijzonder zijn daar de rotsgraven, in de berghelling uitgehouwen graven voor individuele personen en families. Daar zag ik ook het theater, het grootste en best bewaarde in deze streek. En dan is Myra ook bekend vanwege St. Nicolaas. Geboren in Patara rond 300 n. Chr. was hij hier een tijdlang bisschop. Bekend werd hij vanwege verichte wonderen en zijn bijzondere aandacht voor kinderen en armen. In de Byzantijnse kerk wordt zijn sarcofaag bewaard. Zijn gebeente is in de 11de eeuw naar het Italiaanse Bari overgebracht. Een jaar geleden bezocht ik die plek, het is beschreven in één van mijn blogs van toen.
St. Nicolaas is nationale beschermheilige van Griekenland en Rusland. Bussen vol toeristen uit Rusland zag ik hier arriveren.
Ze kussen de sarcofaag van Nicolaas en bezoeken de souvenirwinkels met iconen etc.
Myra werd in de vroegchristelijke tijd bezocht door pelgrims die over zee op weg waren naar Jeruzalem. Met hen voel ik me toch wel verbonden, ik ben immers ook op weg.
Ik kwam in de stad Finike. Bekend vanwege de sinaasappels die hier op grote schaal worden verbouwd. Een welvarende stad met een jachthaven, stranden, mooie parken en ook hier in het achterland de restanten van een antieke stad.
Als ik 's morgens vertrek wordt mijn komst vaak al doorgegeven aan het volgende adres. Ik word dan "overgedragen" van de één naar de ander. Daar moet ik wel goed bij opletten. Zo drukte Saffet me 's morgens op het hart dat ik bij aankomst op de afgesproken camping moest vragen naar Bariş. Hij zou dan zorgen dat ik 6 km verderop naar mijn pension vervoerd zou worden. Alles in kannen en kruiken. Maar bij aankomst was Bariş niet aanwezig en Saffet was ook niet te bereiken. Ik moest het dus zelf oplossen. Ik kon liften, dat lukt vrij goed in Turkije. Maar ik leer dat je niet alle toezeggingen ook gedaan krijgt. Het zegt iets over hoe dingen informeel worden geregeld in Turkije.
Bergen en dalen kent deze weg, ik heb het verteld. Ik schets hieronder zo'n klimpartij - het komt echt regelmatig voor- nog eens een keer, en ik overdrijf niet!
Je begint welgemoed met je dagétappe. Al gauw wordt de weg steiler en moet je over -en om rotsen heen. Het transpireren begint en uit alle poriën dringt het vochht naar buiten. Af en toe stilstaan, uithijgen en weer verder. Alle energie die in je is wordt aangesproken. Het houdt niet op, de hartslag loopt op tot 200, nog meer transpireren. Overal snot en zweet en onder de schrammen - tot bloedens toe - vanwege de striemende struiken op de smalle paden. Zout vocht prikt in m'n ogen. Hoelang nog, hoe ver nog? Ik kan bijna niet meer.
Maar ik moet zeggen dat het me achteraf toch niet deert zo te worden beproefd. M'n conditie laat het blijkbaar toe. En ik verbaas me over de veerkracht die een mens blijkbaar in zich heeft.
Dank voor alle belangstelling, we gaan a.h.w. samen verder.
Hartelijke groet,
Bram
Komende zondag heb ik dienst in de Rank. We lezen uit Johannes. Jezus vertelt dan aan de leerlingen dat Hij voor een tijdje weg zal zijn. En Hij weet dat ze verdriet en pijn zullen hebben. En dan vergelijkt Jezus dat met het baren van een kind. Nou, ik kan je vertellen dat dat soms ook gepaard gaat met zweet uit je poriën, snot en bloed overal. Het kost enorm veel inspanning en pijn. Maar naderhand heeft de moeder alleen maar oog voor haar kind en is zij al snel heel die toestand vergeten.
Ik wens jou toe dat het jou ook zo vergaat. Je levert een bovenmaatse inspanning, en hopelijk is het uitzicht en dat wat je meemaakt het dubbel en dwars waard. Dat zal wel, want je bent niet te houden en gaat de tocht iedere keer weer aan. Geweldig, dat is leven! Inderdaad: opletten dan maar en volhouden. (En blijven schrijven en mooie foto's sturen, want je loopt niet alleen voor jezelf, dat zou wat al te egoïstisch
zijn..... :) )
Hartelijke groet, Harriët
Dat is nogal heftig wat je meemaakt onderweg. Je bent wel een erge doorzetter, maar teruggaan is natuurlijk ook geen optie.
Je moet door!
We vonden het echt een boeiend verhaal, maar hopen ook voor je dat het iets makkelijker wordt onderweg. Je bent dan wel niet van suikergoed, maar er zijn ook grenzen. Doe voorzichtig aan!
Hartelijke groet
Het is niet makkelijk Bram, maar alleen jij weet waar je het voor doet. Jij maakt het geestelijk en lichamelijk mee. Wij kunnen alleen maar proberen het te begrijpen en met je meeleven op afstand.
Ik geniet altijd van je bijzondere verhalen.
Hou vol Bram, je kan het!!!!
Pas goed op jezelf. Goede zondag en God bless! Tot een volgende keer!
Groet! Bartjan
Geweldig Bram! Hou vol!
Bekaf, want ik heb veel te veel gedaan. Maar als ik jouw gezwoeg lees word ik nog meer moe. Maar zoals Dineke al schreef: Na het "baren" heb je wél een kindje! En daar gaat het om. Mijn moeheid gaat ook weer over maar de mooie herinneringen blijven.
Veel plezier met je pelgrimsweg!
Groeten van Miep.