Rhodos
25 mei 2016 - Ródos, Griekenland
Na het verblijf in Athene ben ik naar de haven van Piraeus gelopen en nam daar de veerboot naar Rhodos.
Dit eiland kent een roerige geschiedenis en staat uiteindelijk pas sinds 1948 onder Grieks bestuur, nadat het veroverd is geweest door verschillende volkeren, het laatst door de Turken en Italianen. Het is het grootste eiland van de Dodekanesos, een eilandengroep in deze regio.
Ik bezocht hier een aantal historische en heilige plaatsen.
Als eerste liep ik vanuit de haven - ik was in de morgen gearriveerd - door het oude Rhodos, dit is omgeven door indrukwekkende stadsmuren en -poorten. Vanwege de vele zonuren op dit eiland zijn er erg veel toeristen. Rhodos-stad is dan ook heel druk met alle winkelstraatjes en horecagelegenheden.
Dezelfde dag nog liep ik naar Ialysos, een dorp aan de westkust. En bezocht op zondag een Byzantijnse viering in de plaatselijke kerk. Daarna beklom ik de Filerimos, de berg waar op de top een klooster staat. Je ziet vaker in Griekenland dat een klooster op een berg is gebouwd. Afgezonderd van de wereld en in een stille omgeving. Opvallend daar zijn de vele loslopende pauwen.
Daarna liep ik naar de oostkust en ging zuidwaarts. Naar Koskinou, vanwaar het uitzicht op zee prachtig is, met in de verte de bergen van Turkije, hemelsbreed slechts een paar kilometer verwijderd.
Dan Faliraki, waar ook een kapel op een berg is. Een hele inspanning om er te komen, maar de moeite wordt ruimschoots beloond met een fantastisch uitzicht. De blauwe lucht, de straffe wind en de ruige natuur maken het tot een ware ervaring.
Een dag later weer een berg, de Kyra Tsambika. Na een steile klim kwam ik op de berg bij een kapel waar een belangrijk Maria-icoon wordt bewaard.
Archangelos, een stadje wat bekend is om de wirwar van straatjes met witte huisjes in het centrum.
Tenslotte Lindos, deze stad heeft een akropolis, restanten van een tempel binnen imposante muren en versterkingen. In deze tempel werd ooit de godin Athena Lindia vereerd. Ook in Lindos smalle straatjes met witte huisjes waar je zomaar verdwaalt.
En dan is er de baai waar de apostel Paulus aan land is gegaan om er te prediken en vandaar verder te reizen door Griekenland. Een idyllische plek met een kerkje, nu populair o.a. om trouwfoto's te maken. Ook hier heb ik even rondgedwaald
Deze reis was soms best veeleisend. Er werd heel wat inzet en doorzettingsvermogen van me gevergd. De dagelijks af te leggen afstand onder steeds verschillende omstandigheden. Het organiseren van onderdak, dat elke dag weer terugkomt. Ik heb ook ervaren dat je niet altijd krijgt wat je zou willen, er zijn heus grenzen aan de eisen die je aan jezelf én anderen kunt stellen.
Een enkele keer was er ook weerstand. Zoals een hotelhouder die me allerlei busreisadviezen gaf, zodat ik niet meer hoefde te lopen. Of, al in het begin, vlak na Rome, iemand die indringend op me inpraatte en zei dat ik moest stoppen met deze veel te verre en vermoeiende reis. Maar het is de inspanning meer dan waard geweest. Zoals je na een zware bergbeklimming geniet van het mooie uitzicht, kan ik ook terugzien op een zeer waardevolle periode. En dat mede dankzij de ruime en royale steun van alle dierbaren en bekenden. Bedankt voor alle lieve, grappige en meelevende reakties!
Een paar cijfers: sinds het vertrek vanuit Canterbury in juli 2014 heb ik zo'n 3300 km lopend afgelegd; ik doorkruiste hierbij 5 Europese landen; liep door 3 tijdzones en heb in vele tientallen verschillende bedden geslapen.
Eigenlijk wenkt Turkije al, waar ik de Lycische weg wil gaan lopen, die al eeuwen voor onze jaartelling werd begaan door Alexander de Grote tijdens zijn veldtochten. En zo uiteindelijk naar het Heilige Land. Jeruzalem, de stad die zowel Christenen, Joden als Moslims beschouwen als hun heiligste plek.
Pelgrimeren is het onderzoeken van je innerlijk. Het bewust worden van verlangens. Die weg hoop ik over een jaartje te vervolgen. Tot dan.
Dit eiland kent een roerige geschiedenis en staat uiteindelijk pas sinds 1948 onder Grieks bestuur, nadat het veroverd is geweest door verschillende volkeren, het laatst door de Turken en Italianen. Het is het grootste eiland van de Dodekanesos, een eilandengroep in deze regio.
Ik bezocht hier een aantal historische en heilige plaatsen.
Als eerste liep ik vanuit de haven - ik was in de morgen gearriveerd - door het oude Rhodos, dit is omgeven door indrukwekkende stadsmuren en -poorten. Vanwege de vele zonuren op dit eiland zijn er erg veel toeristen. Rhodos-stad is dan ook heel druk met alle winkelstraatjes en horecagelegenheden.
Dezelfde dag nog liep ik naar Ialysos, een dorp aan de westkust. En bezocht op zondag een Byzantijnse viering in de plaatselijke kerk. Daarna beklom ik de Filerimos, de berg waar op de top een klooster staat. Je ziet vaker in Griekenland dat een klooster op een berg is gebouwd. Afgezonderd van de wereld en in een stille omgeving. Opvallend daar zijn de vele loslopende pauwen.
Daarna liep ik naar de oostkust en ging zuidwaarts. Naar Koskinou, vanwaar het uitzicht op zee prachtig is, met in de verte de bergen van Turkije, hemelsbreed slechts een paar kilometer verwijderd.
Dan Faliraki, waar ook een kapel op een berg is. Een hele inspanning om er te komen, maar de moeite wordt ruimschoots beloond met een fantastisch uitzicht. De blauwe lucht, de straffe wind en de ruige natuur maken het tot een ware ervaring.
Een dag later weer een berg, de Kyra Tsambika. Na een steile klim kwam ik op de berg bij een kapel waar een belangrijk Maria-icoon wordt bewaard.
Archangelos, een stadje wat bekend is om de wirwar van straatjes met witte huisjes in het centrum.
Tenslotte Lindos, deze stad heeft een akropolis, restanten van een tempel binnen imposante muren en versterkingen. In deze tempel werd ooit de godin Athena Lindia vereerd. Ook in Lindos smalle straatjes met witte huisjes waar je zomaar verdwaalt.
En dan is er de baai waar de apostel Paulus aan land is gegaan om er te prediken en vandaar verder te reizen door Griekenland. Een idyllische plek met een kerkje, nu populair o.a. om trouwfoto's te maken. Ook hier heb ik even rondgedwaald
Deze reis was soms best veeleisend. Er werd heel wat inzet en doorzettingsvermogen van me gevergd. De dagelijks af te leggen afstand onder steeds verschillende omstandigheden. Het organiseren van onderdak, dat elke dag weer terugkomt. Ik heb ook ervaren dat je niet altijd krijgt wat je zou willen, er zijn heus grenzen aan de eisen die je aan jezelf én anderen kunt stellen.
Een enkele keer was er ook weerstand. Zoals een hotelhouder die me allerlei busreisadviezen gaf, zodat ik niet meer hoefde te lopen. Of, al in het begin, vlak na Rome, iemand die indringend op me inpraatte en zei dat ik moest stoppen met deze veel te verre en vermoeiende reis. Maar het is de inspanning meer dan waard geweest. Zoals je na een zware bergbeklimming geniet van het mooie uitzicht, kan ik ook terugzien op een zeer waardevolle periode. En dat mede dankzij de ruime en royale steun van alle dierbaren en bekenden. Bedankt voor alle lieve, grappige en meelevende reakties!
Een paar cijfers: sinds het vertrek vanuit Canterbury in juli 2014 heb ik zo'n 3300 km lopend afgelegd; ik doorkruiste hierbij 5 Europese landen; liep door 3 tijdzones en heb in vele tientallen verschillende bedden geslapen.
Eigenlijk wenkt Turkije al, waar ik de Lycische weg wil gaan lopen, die al eeuwen voor onze jaartelling werd begaan door Alexander de Grote tijdens zijn veldtochten. En zo uiteindelijk naar het Heilige Land. Jeruzalem, de stad die zowel Christenen, Joden als Moslims beschouwen als hun heiligste plek.
Pelgrimeren is het onderzoeken van je innerlijk. Het bewust worden van verlangens. Die weg hoop ik over een jaartje te vervolgen. Tot dan.
Tot snel!
Groet Harriët
Ik heb deze keer weer van je verhalen genoten. Ik hoop dat je nog lang kan nagenieten/teren op deze reis.
Een goede terugreis, welkom thuis en tot ziens!
Bedankt dat we met je mee mochten kijken.
gr Lisette
Je hebt behoorlijk wat van jezelf gevergd, zo te horen, maar jezelf ook heel veel geschonken. Ik heb grote bewondering voor de weg die je gaat, en hoe je omgaat met dat wat je overkomt....Liefs en graag tot snel
Marianne
dankjewel voor alweer een verhaal! Wat gaat het nu allemaal snel: het lijkt wel of je Rhodos in sneltreinvaart aan je voeten hebt gekregen. Des te meer ben ik erg blij met de mooie beschrijvingen, die je van de diverse pleisterplaatsen geeft: ze brengen mijn Rhodostijd allemaal weer helder voor de geest. Aan de pracht en de historische rijkdom van het eiland is kennelijk niets veranderd. En nu rond je dit bijzondere avontuur al weer bijna af en keer je huiswaarts. Maar dat betekent meteen een (voorlopig) afscheid van het leven, dat je de afgelopen 2 maanden hebt geleid.
Ook dat zal een overgang betekenen. Ik wens je daarbij alle goeds, veel vreugde bij het weerzien en daarna een overweldigend gevoel van voldoening.
Een voorspoedige terugreis! Tot spoedig, in De Rank of elders.
dag!
Je hebt de laatste tocht ook sterk in je schoenen moeten staan, maar je hebt je niet over laten halen om te stoppen. Wij wensen je een goede terugreis, en zullen blij zijn wanneer je veilig thuis bent. Bedankt voor alle mooie reisverhalen, we hebben er weer van genoten.
Tot ziens in Lopik.
Wat heb ik steeds genoten van je mooie en inspirerende reisverhalen.
Dag Bram,
Wat heb ik weer genoten van je mooie en inspirerende reisverhalen.
Een goede reis naar huis,
Hartelijke groet,
Jenny
Hartelijke groet,
Jenny